τρίγλυφον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
τριγλῠφο-
ονομαστική τὸ τρίγλυφον τὰ τρίγλυφᾰ
      γενική τοῦ τριγλύφου τῶν τριγλύφων
      δοτική τῷ τριγλύφῳ τοῖς τριγλύφοις
    αιτιατική τὸ τρίγλυφον τὰ τρίγλυφᾰ
     κλητική ὦ! τρίγλυφον τρίγλυφᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  τριγλύφω
γεν-δοτ τοῖν  τριγλύφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
τρίγλυφον (ελληνιστική κοινή) < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου τρίγλυφος (αρχαία ελληνική )

Ουσιαστικό

τρίγλυφον, -ου ουδέτερο

Ετυμολογία 2
τρίγλυφον: αρχαίος κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

τρίγλυφον

  1. αιτιατική ενικού, αρσενικού ή θηλυκού γένους του τρίγλυφος
  2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του τρίγλυφος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.