πρόσκλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ πρόσκλησῐς αἱ προσκλήσεις
      γενική τῆς προσκλήσεως τῶν προσκλήσεων
      δοτική τῇ προσκλήσει ταῖς προσκλήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν πρόσκλησῐν τὰς προσκλήσεις
     κλητική ὦ! πρόσκλησῐ προσκλήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  προσκλήσει
γεν-δοτ τοῖν  προσκλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσκλησις < → λείπει η ετυμολογία
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πρόσκληση (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

πρόσκλησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά
  • (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.