προσχώρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ προσχώρησῐς αἱ προσχωρήσεις
      γενική τῆς προσχωρήσεως τῶν προσχωρήσεων
      δοτική τῇ προσχωρήσει ταῖς προσχωρήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν προσχώρησῐν τὰς προσχωρήσεις
     κλητική ὦ! προσχώρησῐ προσχωρήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  προσχωρήσει
γεν-δοτ τοῖν  προσχωρησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσχώρησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσχώρησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

  1. προσέγγιση, πορεία προς κάπου
  2. προσχώρηση

Συγγενικά
  • (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.