προσηλύτιση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η προσηλύτιση οι προσηλυτίσεις
      γενική της προσηλύτισης* των προσηλυτίσεων
    αιτιατική την προσηλύτιση τις προσηλυτίσεις
     κλητική προσηλύτιση προσηλυτίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσηλυτίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσηλύτιση (μαρτυρείται από το 1879)[1]< προσηλυτίζω

Ουσιαστικό

προσηλύτιση θηλυκό

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    προσηλύτιση

Αναφορές
  1. σελ. 855, Τόμος Β΄ - Κουμανούδης, Στέφανος Αθ. (1900) Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών από της Αλώσεως μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Τόμοι: 2 (Εισαγωγή,@anemi). Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου

Πηγές
  • Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
  • προσηλύτιση - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.