παρώνυμον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ παρώνυμον τὰ παρώνυμᾰ
      γενική τοῦ παρωνύμου τῶν παρωνύμων
      δοτική τῷ παρωνύμῳ τοῖς παρωνύμοις
    αιτιατική τὸ παρώνυμον τὰ παρώνυμᾰ
     κλητική ὦ! παρώνυμον παρώνυμᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παρωνύμω
γεν-δοτ τοῖν  παρωνύμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρώνυμον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου παρώνυμος (παράγωγος με μικρή αλλαγή). Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + -ώνυμον.

Ουσιαστικό

παρώνυμον, -ου ουδέτερο

  • παράγωγο (όπως όνομα) με μικρή αλλαγή
    ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 8
    Φοίβη· δίδωσι δ᾽ ἣ γενέθλιον δόσιν
    Φοίβῳ· τὸ Φοίβης δ᾽ ὄνομ᾽ ἔχει παρώνυμον.

Παράγωγα

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.