παράχρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ παράχρησῐς αἱ παραχρήσεις
      γενική τῆς παραχρήσεως τῶν παραχρήσεων
      δοτική τῇ παραχρήσει ταῖς παραχρήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν παράχρησῐν τὰς παραχρήσεις
     κλητική ὦ! παράχρησῐ παραχρήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παραχρήσει
γεν-δοτ τοῖν  παραχρησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παράχρησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παραχράομαι, παραχρη- + -σις

Ουσιαστικό

παράχρησις, -εως θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.