παντοκράτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
παντοκρκρᾰτωρ-, παντοκρκρᾰτορ-
ονομαστική ὁ παντοκράτωρ οἱ παντοκράτορες
      γενική τοῦ παντοκράτορος τῶν παντοκρατόρων
      δοτική τῷ παντοκράτορῐ τοῖς παντοκράτορσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν παντοκράτορᾰ τοὺς παντοκράτορᾰς
     κλητική ὦ! παντοκράτορ παντοκράτορες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παντοκράτορε
γεν-δοτ τοῖν  παντοκρατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παντοκράτωρ < παντο- + -κράτωρ

Ουσιαστικό

παντοκράτωρ, -oρος αρσενικό (θηλυκό παντοκράτειρα)

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.