παλιο-

παλιο- < παλι(ός) + -ο-

ΔΦΑ : /paˈʎo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐λιο-

παλιο-, παλιό- ή παλι- όταν ακολουθεί φωνήεν

• πρώτο συνθετικό λέξεων
  1. (επιτατικό, μειωτικό) που δηλώνει ότι το δεύτερο συνθετικό είναι δυσάρεστο ή άσχημο ή χαμηλής ποιότητας ή ηθικής υποστάθμης

     παλιοκόριτσο, παλιόκαιρος

     παλιοβρόμα, παλιόγερος, παλιάνθρωπος

     ≈ συνώνυμα: βρομο-

  2. που δηλώνει ότι το δεύτερο συνθετικό είναι παλιό, προέρχεται από ή αναφέρεται σε παλαιότερη εποχή
     1. (με αρνητική σημασία) όπου το δεύτερο συνθετικό βρίσκεται σε κακή κατάσταση λόγω παλαιότητας

        παλιοσίδερο, παλιομοδίτης, παλιόρουχο

     2. (οικείο) ή προσδίδει θετική σημασία στο δεύτερο συνθετικό

        παλιοπαρέα, παλιόφιλος

  3. (προφορικό) αντί του λογιότερου παλαιο-

     παλιοημερολογίτης < παλαιοημερολογίτης

• παλαιο-

• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα παλιο- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα παλιό- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα παλι- από το παλιο- στο Βικιλεξικό

• παλιο- - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας