νήπιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	νηπῐο-
ονομαστική	τὸ	νήπιον	τὰ	νήπιᾰ
γενική	τοῦ	νηπίου	τῶν	νηπίων
δοτική	τῷ	νηπίῳ	τοῖς	νηπίοις
αιτιατική	τὸ	νήπιον	τὰ	νήπιᾰ
κλητική ὦ!		νήπιον		νήπιᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νηπίω
γεν-δοτ	τοῖν		νηπίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

νήπιον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου νήπιος (εννοείται βρέφος, παιδίον) < διαφορετικές υποθέσεις σύνθεσης → δείτε τη λέξη νήπιος

Ουσιαστικό

νήπῐον ουδέτερο

νήπιο

Εκφράσεις

ἐκ νηπίου (από την παιδική ηλικία)

Ετυμολογία 2

νήπιον: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

νήπῐον

ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του νήπιος

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.