μονιμότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ μονιμότης αἱ μονιμότητες
      γενική τῆς μονιμότητος τῶν μονιμοτήτων
      δοτική τῇ μονιμότητῐ ταῖς μονιμότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν μονιμότητᾰ τὰς μονιμότητᾰς
     κλητική ὦ! μονιμότης μονιμότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μονιμότητε
γεν-δοτ τοῖν  μονιμοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μονιμότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μόνιμο(ς) + -της

Ουσιαστικό

μονιμότης, -ητος θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.