μοιχαλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ μοιχαλίς αἱ μοιχαλίδες
      γενική τῆς μοιχαλίδος τῶν μοιχαλίδων
      δοτική τῇ μοιχαλίδῐ ταῖς μοιχαλίσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν μοιχαλίδᾰ τὰς μοιχαλίδᾰς
     κλητική ὦ! μοιχαλίς* μοιχαλίδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μοιχαλίδε
γεν-δοτ τοῖν  μοιχαλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος.
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μοιχαλίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μοιχ(ός) + -αλίς [1]

Ουσιαστικό

μοιχαλίς θηλυκό

Αναφορές
  1. s.v. μοιχός - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.