μνᾶ

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μναα-, μνα- > μνᾶ
ονομαστική	ἡ	μνάᾱ > μνᾶ	αἱ	μνάαι > μναῖ
γενική	τῆς	μνάᾱς > μνᾶς	τῶν	μναῶν > μνῶν
δοτική	τῇ	μνάᾳ > μνᾷ	ταῖς	μνάαις > μναῖς
αιτιατική	τὴν	μνάᾱν > μνᾶν	τὰς	μνάᾱς > μνᾶς
κλητική ὦ!		μνάᾱ > μνᾶ		μνάαι > μναῖ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μνάᾱ > μνᾶ
γεν-δοτ	τοῖν		μνάαιν > μναῖν
1η κλίση, ομάδα 'Ναυσικάα μνᾶ', Κατηγορία 'μνᾶ' όπως «μνᾶ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μνᾶ < (άμεσο δάνειο) σημιτικής προέλευσης πιθανόν μέσω της φοινικική ς. Δείτε επίσης, εβραϊκή ? (mānē), ουγκαριτική ? (mn), ακκαδική 𒈠𒉡𒌑 (manû).[1]

Ουσιαστικό

μνᾶ θηλυκό

(μονάδα μέτρησης) μονάδα βάρους
(νόμισμα) η μνα, ίση με 100 αττικές δραχμές

τάλαντον (=60 μναῖ)

Αναφορές

μνα - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές

μνᾶ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
μνᾶ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] μνα - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.