μάθησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μάθησῐς	αἱ	μαθήσεις
γενική	τῆς	μαθήσεως	τῶν	μαθήσεων
δοτική	τῇ	μαθήσει	ταῖς	μαθήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μάθησῐν	τὰς	μαθήσεις
κλητική ὦ!		μάθησῐ		μαθήσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαθήσει
γεν-δοτ	τοῖν		μαθησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μάθησις < μανθάνω, μαθη- + -σις

μάθησις, -εως θηλυκό

→ και δείτε τη λέξη μανθάνω

μάθησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
μάθησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.