κυρίευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κυρίευσῐς αἱ κυριεύσεις
      γενική τῆς κυριεύσεως τῶν κυριεύσεων
      δοτική τῇ κυριεύσει ταῖς κυριεύσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κυρίευσῐν τὰς κυριεύσεις
     κλητική ὦ! κυρίευσῐ κυριεύσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κυριεύσει
γεν-δοτ τοῖν  κυριευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυρίευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κυριεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

κυρίευσις, -εως θηλυκό

Σύνθετα
  • κατακυρίευσις

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.