κρυφο-

κρυφο- < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κρυφ(ο)- → και δείτε τη λέξη κρυπτός (αρχαία ελληνικά)

ΔΦΑ : /kɾi.fo/

κρυφο- ή κρυφ-

• πρόθημα για το σχηματισμό κυρίως ρημάτων και των παραγώγων τους, που δηλώνει ότι το υποκείμενο κάνει κάτι κρυφά

  κρυφογελώ, κρυφοκαίω, κρυφοκοιτάζω, κρυφομιλώ

  κρυφακούω

• και για περιστασικές συνάψεις, προφορικές: κρυφο- + οποιδήποτε ρήμα ή παράγωγό του[1]

  κρυφαγαπιέμαι, κρυφοκαπνίζω, κρυφομαγειρεύω, κρυφομαγειρέματα, κρυφογραμμένο

• κρυφ- (συχνά, όταν το β΄ συνθετικό αρχίζει από [a])

• μυστικο-

• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κρυφο- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κρυφ- στο Βικιλεξικό

• κρυπτο-
• κρυφιο-
• κρυψι-

→ και δείτε τη λέξη κρυπτο-

κρυφο- < (επίρρημα κρυφά) κρυφ- + -ο- → και δείτε τη λέξη κρυπτός (αρχαία ελληνικά)[1]

κρυφο- θηλυκό

• κρυφο-, όπως στα νέα ελληνική

  κρυφοβουλή (μυστική συμβουλή), κρυφοαναδακρυώνω

• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα κρυφο- στο Βικιλεξικό

• κρυφιο-

→ και δείτε τις λέξεις κρύπτω, κρύβω και κρύβγω