κρεόπωλις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
ως μονογενές, μονοκατάληκτο επίθετο
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κρεόπωλις αἱ κρεοπώλιδες
      γενική τῆς κρεοπώλιδος τῶν κρεοπωλίδων
      δοτική τῇ κρεοπώλιδῐ ταῖς κρεοπώλισῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κρεόπωλιν τὰς κρεοπώλιδᾰς
     κλητική ὦ! κρεόπωλι κρεοπώλιδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κρεοπώλιδε
γεν-δοτ τοῖν  κρεοπωλίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κρεόπωλις < άλλο θηλυκό του επιθέτου κρεοπωλ(ικός) + -ις. Μορφολογικά αναλύεται σε αρχαία ελληνική κρεό- + -πωλις

Ουσιαστικό

κρεόπωλις, -ιδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή) ως θηλυκό επίθετο στον Ησύχιο

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.