κληρωτίς

Νέα ελληνικά (el)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κληρωτίς αἱ κληρωτίδες
      γενική τῆς κληρωτίδος τῶν κληρωτίδων
      δοτική τῇ κληρωτίδῐ ταῖς κληρωτίσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κληρωτίδᾰ τὰς κληρωτίδᾰς
     κλητική ὦ! κληρωτίς* κληρωτίδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κληρωτίδε
γεν-δοτ τοῖν  κληρωτίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος.
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κληρωτίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κληρόω / κληρῶ + -τίς [1] < κλῆρος

Ουσιαστικό

κληρωτίς, -ίδος θηλυκό
  • και το μεσαιωνικό κληρωτικῶς

Αναφορές
  1. s.v. «κλήρος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.