κιονόκρανον

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ κιονόκρανον τὰ κιονόκρανᾰ
      γενική τοῦ κιονοκράνου τῶν κιονοκράνων
      δοτική τῷ κιονοκράνῳ τοῖς κιονοκράνοις
    αιτιατική τὸ κιονόκρανον τὰ κιονόκρανᾰ
     κλητική ὦ! κιονόκρανον κιονόκρανᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κιονοκράνω
γεν-δοτ τοῖν  κιονοκράνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κιονόκρανον < κίων + κρανίον

Ουσιαστικό

κιονόκρανον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)
  • κιόκρανον

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.