κηλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κηλίς αἱ κηλῖδες
      γενική τῆς κηλῖδος τῶν κηλίδων
      δοτική τῇ κηλῖδῐ ταῖς κηλῖσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κηλῖδᾰ τὰς κηλῖδᾰς
     κλητική ὦ! κηλίς* κηλῖδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κηλῖδε
γεν-δοτ τοῖν  κηλίδοιν
Με μακρό γιώτα στο θέμα -ίς -ῖδος.
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «σφραγίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κηλίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κηλίς, -ῖδος θηλυκό

  1. η κηλίδα, ο λεκές (ιδίως για αίμα)
  2. (μεταφορικά)
    1. ελάττωμα
    2. η ατίμωση

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.