καταστροφεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ καταστροφεύς οἱ καταστροφεῖς
      γενική τοῦ καταστροφέως τῶν καταστροφέων
      δοτική τῷ καταστροφεῖ τοῖς καταστροφεῦσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν καταστροφέᾱ τοὺς καταστροφέᾱς
     κλητική ὦ! καταστροφεῦ καταστροφεῖς
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταστροφεῖ
γεν-δοτ τοῖν  καταστροφέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταστροφεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταστρέφω, κατα-στροφ + -εύς

Ουσιαστικό

καταστροφεύς, -έως αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.