καταρρήγνυμι

καταρρήγνυμι < κατά + ῥήγνυμι

καταρρήγνυμι

1. τεμαχίζω, κομματιάζω, σκίζω

   κατερρήγνυε . . τά ἱμάτια κατερρήγνυε τήν ἐσθῆτα

2. διαλύω, καταστρέφω και ισοπεδώνω, ρίχνω κάτι κάτω και σπάει, συντρίβω

   οἴκημα κατερράγη, γέφυρα κατερράγη

3. ορμάω, χύνομαι

   καταρρηγνὺς ἐς τὴν θάλατταν ( ο ποταμός)

4. ξεσπάω, αρχίζω ορμητικά

   ὁ πόλεμος κατερράγη

5. (ως φυσικό στοιχείο) ξεσπώ, εκδηλώνομαι άγρια

   Χειμών κατερράγη και ὄμβροι καταρραγέντες

6. (μεταφορικά) ξεσπάω σε γέλια, σε κλάματα

   ἐξ ὀμμάτων πηγαὶ κατερρώγασι

7. έχω διάφορες εκκρίσεις ή αποβάλλω υγρά

   καταρρήγνυται ἡ κοιλίη ( η διάρροια)

   καταρρήγνυνται τὰ καταμήνια ( η γυναικεία περίοδος, η έμμηνος ρύση)

• ενεργητική φωνή: (ενεστώτας) καταρρήγνυμι (παρατατικός) κατερρήγνυον, (μέλλων) καταρρήξω, (αόριστος) κατέρρηξα
• μέση και παθητική φωνή: (αόριστος) κατερράγην (παρακείμενος) κατέρρωγα και κατέρρηχα και
• ο ενεργητικός μέλλων κοινός με το καταρρήσσω - καταρρήττω και καταράσσω - καταρράττω (συντρίβω)

• καταρράκτης