κατάχαμα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κατάχαμα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κατάχαμα < [1]

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.xa.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τά‐χα‐μα

Επίρρημα

κατάχαμα (τοπικό επίρρημα)

(οικείο) που βρίσκεται κάτω, που είναι επάνω στο πάτωμα ή στο έδαφος
↪ Δε βρήκε άλλο μέρος στο δωμάτιο για να τ' ακουμπήσει, και τ' άφησε κατάχαμα.

≈ συνώνυμα: καταγής, χάμω

Μεταφράσεις

κατάχαμα

γαλλικά : par terre ^(fr)

Αναφορές

κατάχαμα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κατάχαμα < αρχαία ελληνική πρόθεση κατά + επίρρημα χαμ(αί) + -α με την επίδραση της κατάληξης άλλων μεσαιωνικών επιρρημάτων

Επίρρημα

κατάχαμα (τοπικό επίρρημα)

όπως κατάχαμα, καταγής
※ 15ος αιώνας ⌘ Γεώργιος Χοῦμνος, Ἡ Κοσμογέννησις, στίχος 1334
ἐκάθετον κατάχαμα

≈ συνώνυμα: χάμω

Συγγενικά

ἀποχάμαι, ἀποχάμω (κάτω από το έδαφος)
χάμω

Πηγές

κατάχαμα - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.