κατάστρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κατάστρωσῐς αἱ καταστρώσεις
      γενική τῆς καταστρώσεως τῶν καταστρώσεων
      δοτική τῇ καταστρώσει ταῖς καταστρώσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κατάστρωσῐν τὰς καταστρώσεις
     κλητική ὦ! κατάστρωσῐ καταστρώσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταστρώσει
γεν-δοτ τοῖν  καταστρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάστρωσις < καταστρώννυμι / καταστρωννύω, κατα-στρω + -σις
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάστρωση

Ουσιαστικό

κατάστρωσις, -εως θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.