θημών

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ θημών οἱ θημῶνες
      γενική τοῦ θημῶνος τῶν θημώνων
      δοτική τῷ θημῶνῐ τοῖς θημῶσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν θημῶνᾰ τοὺς θημῶνᾰς
     κλητική ὦ! θημών θημῶνες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  θημῶνε
γεν-δοτ τοῖν  θημώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θημών < θέμα θη- του τίθημι + -μών [1] < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dʰédʰeh₁ti

Ουσιαστικό

θημών, -ῶνος αρσενικό

  1. σωρός
  2. θημωνιά

Παράγωγα
  • θημολογέω
  • θημωνία, θημωνιά
  • θημωνοθετέω, θημονοθετέω

Αναφορές
  1. «θημωνιά» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.