θεόδμητος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ θεόδμητος τὸ θεόδμητον
      γενική τοῦ/τῆς θεοδμήτου τοῦ θεοδμήτου
      δοτική τῷ/τῇ θεοδμήτῳ τῷ θεοδμήτῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν θεόδμητον τὸ θεόδμητον
     κλητική ὦ! θεόδμητε θεόδμητον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ θεόδμητοι τὰ θεόδμητᾰ
      γενική τῶν θεοδμήτων τῶν θεοδμήτων
      δοτική τοῖς/ταῖς θεοδμήτοις τοῖς θεοδμήτοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς θεοδμήτους τὰ θεόδμητᾰ
     κλητική ὦ! θεόδμητοι θεόδμητᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ θεοδμήτω τὼ θεοδμήτω
      γεν-δοτ τοῖν θεοδμήτοιν τοῖν θεοδμήτοιν
Και θηλυκό θεοδμάτα.
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεόδμητος < θεό- + δμητός (< δέμω)

Επίθετο

θεόδμητος, -ος, -ον

  1. αυτός που έχει θεμελιωθεί από θεό, ή θεούς
  2. αυτός που έχει ανεγερθεί, κατασκευαστεί από θεό ή θεούς, ο θεόκτιστος, θεόχτιστος
  • θηλυκό, και θεοδμάτα, θεοδμήτη
  • δωρικός τύπος : θεόδματος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.