εὔμητις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
	εὐμητῐδ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὔμητῐς	τὸ	εὔμητῐ
γενική	τοῦ/τῆς	εὐμήτῐδος	τοῦ	εὐμήτῐδος
δοτική	τῷ/τῇ	εὐμήτῐδῐ	τῷ	εὐμήτῐδῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὔμητιν	τὸ	εὔμητῐ
κλητική ὦ!		εὔμητῐς ή εὔμητῐ*		εὔμητῐ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὐμήτῐδες	τὰ	εὐμήτῐδᾰ
γενική	τῶν	εὐμητῐ́δων	τῶν	εὐμητῐ́δων
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὔμητῐσῐ(ν)	τοῖς	εὔμητῐσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐμήτῐδᾰς	τὰ	εὐμήτῐδᾰ
κλητική ὦ!		εὐμήτῐδες		εὐμήτιδᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐμήτῐδε	τὼ	εὐμήτῐδε
γεν-δοτ	τοῖν	εὐμητῐ́δοιν	τοῖν	εὐμητῐ́δοιν
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, §292, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'εὔελπις' όπως «εὔελπις» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

εὔμητις < (εὖ) εὔ- + μῆτις

εὔμητις, -ις, -ι (ελληνιστική κοινή)

εὔμητις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
εὔμητις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.