διακυμαίνομαι
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - διακυμαίνομαι < (ελληνιστική κοινή) διακυμαίνω < δια- + αρχαία ελληνική κῦμα < κύω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ḱewh₁- (διογκώνομαι, φουσκώνω) (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική fluctuer)
Προφορά
Προφορά- ΔΦΑ : /ði̯a.ciˈme.no.me/ & /ðʝa.ciˈme.no.me/
Συνώνυμα
Συγγενικά
- διακύμανση
- → δείτε τις λέξεις κύμα και κύω
Κλίση
Παθητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | διακυμαίνομαι | διακυμαινόμουν(α) | θα διακυμαίνομαι | να διακυμαίνομαι | ||
| β' ενικ. | διακυμαίνεσαι | διακυμαινόσουν(α) | θα διακυμαίνεσαι | να διακυμαίνεσαι | ||
| γ' ενικ. | διακυμαίνεται | διακυμαινόταν(ε) | θα διακυμαίνεται | να διακυμαίνεται | ||
| α' πληθ. | διακυμαινόμαστε | διακυμαινόμαστε διακυμαινόμασταν |
θα διακυμαινόμαστε | να διακυμαινόμαστε | ||
| β' πληθ. | διακυμαίνεστε | διακυμαινόσαστε διακυμαινόσασταν |
θα διακυμαίνεστε | να διακυμαίνεστε | (διακυμαίνεστε) | |
| γ' πληθ. | διακυμαίνονται | διακυμαίνονταν διακυμαινόντουσαν |
θα διακυμαίνονται | να διακυμαίνονται | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | διακυμάνθηκα | θα διακυμανθώ | να διακυμανθώ | διακυμανθεί | ||
| β' ενικ. | διακυμάνθηκες | θα διακυμανθείς | να διακυμανθείς | διακυμάνσου | ||
| γ' ενικ. | διακυμάνθηκε | θα διακυμανθεί | να διακυμανθεί | |||
| α' πληθ. | διακυμανθήκαμε | θα διακυμανθούμε | να διακυμανθούμε | |||
| β' πληθ. | διακυμανθήκατε | θα διακυμανθείτε | να διακυμανθείτε | διακυμανθείτε | ||
| γ' πληθ. | διακυμάνθηκαν διακυμανθήκαν(ε) |
θα διακυμανθούν(ε) | να διακυμανθούν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | έχω διακυμανθεί | είχα διακυμανθεί | θα έχω διακυμανθεί | να έχω διακυμανθεί | ||
| β' ενικ. | έχεις διακυμανθεί | είχες διακυμανθεί | θα έχεις διακυμανθεί | να έχεις διακυμανθεί | ||
| γ' ενικ. | έχει διακυμανθεί | είχε διακυμανθεί | θα έχει διακυμανθεί | να έχει διακυμανθεί | ||
| α' πληθ. | έχουμε διακυμανθεί | είχαμε διακυμανθεί | θα έχουμε διακυμανθεί | να έχουμε διακυμανθεί | ||
| β' πληθ. | έχετε διακυμανθεί | είχατε διακυμανθεί | θα έχετε διακυμανθεί | να έχετε διακυμανθεί | ||
| γ' πληθ. | έχουν διακυμανθεί | είχαν διακυμανθεί | θα έχουν διακυμανθεί | να έχουν διακυμανθεί | ||
Πηγές
Πηγές- Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.