γάνωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ γάνωσῐς αἱ γανώσεις
      γενική τῆς γανώσεως τῶν γανώσεων
      δοτική τῇ γανώσει ταῖς γανώσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν γάνωσῐν τὰς γανώσεις
     κλητική ὦ! γάνωσῐ γανώσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  γανώσει
γεν-δοτ τοῖν  γανωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γάνωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική γανόω / γανῶ + -σις (-ωσις)

Ουσιαστικό

γάνωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

  1. η στίλβωση, το να κάνει κάποιος κάτι λαμπερό
  2. η διακόσμηση
  • και στην καθαρεύουσα γάνωσις: το γάνωμα

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.