αὐτουργός

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ αὐτουργός τὸ αὐτουργόν
      γενική τοῦ/τῆς αὐτουργοῦ τοῦ αὐτουργοῦ
      δοτική τῷ/τῇ αὐτουργῷ τῷ αὐτουργῷ
    αιτιατική τὸν/τὴν αὐτουργόν τὸ αὐτουργόν
     κλητική ὦ! αὐτουργέ αὐτουργόν
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ αὐτουργοί τὰ αὐτουργᾰ́
      γενική τῶν αὐτουργῶν τῶν αὐτουργῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς αὐτουργοῖς τοῖς αὐτουργοῖς
    αιτιατική τοὺς/τὰς αὐτουργούς τὰ αὐτουργᾰ́
     κλητική ὦ! αὐτουργοί αὐτουργᾰ́
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ αὐτουργώ τὼ αὐτουργώ
      γεν-δοτ τοῖν αὐτουργοῖν τοῖν αὐτουργοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αὐτουργός < (αὐτός) + αὐτ- + -ουργός

Επίθετο

αὐτουργός, -ός, -όν

  1. ο αυτοδίδακτος, που έμαθε μια τέχνη ή επιστήμη μόνος του
  2. ο αυτοσχέδιος, δίχως προπαρασκευή, προετοιμασία, επεξεργασία
  3. που έχει κάνει κάτι με τα ίδια του τα χέρια
    ※  ...ὑπόδειγμα τῷ πλήθει ποιῶν αὑτὸν καὶ γινόμενος αὐτουργὸς τῆς ἐν τοῖς ἔργοις ταλαιπωρίας (Πολύβιος, Ἱστορίαι, γ Plb.3.17.8)
    έδινε το παράδειγμα στο πλήθος (των στρατιωτών) συμμετέχοντας κι ο ίδιος στα κοπιαστικά έργα της πολιορκίας)

Ουσιαστικό
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ αὐτουργός οἱ αὐτουργοί
      γενική τοῦ αὐτουργοῦ τῶν αὐτουργῶν
      δοτική τῷ αὐτουργῷ τοῖς αὐτουργοῖς
    αιτιατική τὸν αὐτουργόν τοὺς αὐτουργούς
     κλητική ὦ! αὐτουργέ αὐτουργοί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  αὐτουργώ
γεν-δοτ τοῖν  αὐτουργοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αὐτουργός

Συγγενικά
  • αὐτουργέω
  • αὐτουργία
  • αὐτουργικός

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.