disgrâce

Γαλλικά (fr)
      ενικός         πληθυντικός  
disgrâce disgrâces

Ουσιαστικό

disgrâce (fr) θηλυκό

  1. η δυσμένεια
    ≈ συνώνυμα: déchéance, décri, défaveur
  2. (παρωχημένο) το ατύχημα, η ατυχία
    ≈ συνώνυμα: détresse, infortune, malheur
  3. η έλλειψη χάρης

Συγγενικά
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.