ὑπακούω

ὑπακούω < (ὑπό) ὑπ- + ἀκούω

ὑπακούω (μέλλων: ὑπακούσομαι)

1. ακούω με προσοχή κάτι
2. εισακούω παράπονα, διαμαρτυρίες, τις ακούω με την πρόθεση να κάνω κάτι θετικό, ανταποκρίνομαι στις προσδοκίες κάποιου
3. ανταποκρίνομαι όταν με καλούν, εμφανίζομαι στο δικαστήριο μετά από κλήτευση
4. απαντώ
5. απαντώ σε χτύπημα, ανοίγω την πόρτα
6. υποτάσσομαι
7. υποχωρώ, συναινώ, συγκατανεύω
8. υπόκειμαι σε κάτι

• ὑπακουστέον αυτό στο οποίο πρέπει να υπακούσει κάποιος ή όλοι
• ὑπακουός ο πειθήνιος, ο υπάκουος
• ὑπακοή λέξη των χριστιανικών χρόνων

• ὑπακούω - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ὑπακούω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑπακούω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.