ἀκούω

ἀκούω < → λείπει η ετυμολογία

ἀκούω

1. ακούω
   1. (+ γενική προσώπου) ακούω κάποιον που μιλάει
   2. (+ γενική προσώπου + αιτιατική, σπάνια με δύο γενικές) ακούω κάτι από κάποιον
2. γνωρίζω εξ ακοής
3. ακούω και καταλαβαίνω
4. υπακούω
5. παρακολουθώ τα μαθήματα κάποιου, μελετώ τα έργα κάποιου
6. (ως παθητικό του λέγω)

   ἤκουον εἶναι πρῶτοι : λεγόταν ότι είναι πρώτοι

   • κακῶς ἀκούω ὑπό τινος: κατηγορούμαι από κάποιον

• ἄκουσον, ἄκουσον!
• ἄκουσον Κύριε!
• πάταξον μέν, ἄκουσον δέ (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Θεμιστοκλής, 11.3)
• ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω (Τὸ κατὰ Λουκᾶν εὐαγγέλιον, η')

• ἀκοή και ἀκουή
• ἀκοάζομαι
• ἀκουόντως
• ἄκουσις
• ἄκουσμα
• ἀκουσματικός
• ἀκουσμάτιον
• ἀκουστέον
• ἀκουστήριον
• ἀκουστής
• ἀκουστικός
• ἀκουστός