ἡμισέληνος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

ἡμισέληνος < ελληνιστική κοινή ἡμισελήνιον[1] < αρχαία ελληνική ἡμι- + σελήνη < σέλας

ἡμισέληνος, -ον

που έχει σχέση με την ημισέληνο / μισοφέγγαρο ή αναφέρεται σ’ αυτά
※ 11ος αιώνας ⌘ Μιχαὴλ Ψελλός, De omnifaria doctrina. Critical text and introduction. Westerink, Leendert Gerrit (ed.), Centrale Drukkeru N.V. - Nijmegen, 1948. pdf σελ. 71. (τίτλος χφου με κεφαλαία άτονα: Τοῦ Σοφωτάτου Ὑπερτίμου τοῦ Ψελλοῦ Ἀποκρίσεις Συνοπτικαὶ καὶ Ἐξηγήσεις πρὸς ἐρωτήσεις διαφόρους καὶ ἀπορίας γραφεῖσαι πρὸς τὸν βασιλέα κυρὸν Μιχαήλ τὸν Δούκαν.)
135. Πόθεν φωτίζονται οἱ ἀστέρες.
Οὔτε τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων οὐδεὶς οὔτε πάντες οἱ πλανῆται, ἀλλ’ ἡ σελήνη μόνη παρὰ τοῦ ἡλίου φωτίζεται. διατοῦτο καὶ τὸ πεφωτισμένον αὐτῆς μέρος ἀεὶ πρὸς τὸν ἥλιον νένευκεν· οὐκ ἔστι δὲ ὅτε ἀφώτιστος παντάπασιν ἐστὶν ἡ σελήνη, ἀλλ’ ἀεὶ ἐνδέδυται φῶς ἡμισέληνον. […]

(καθαρεύουσα) ἡμισέληνος, ως θηλυκό ουσιαστικό, ήδη από το 1856[2]: η ημισέληνος

ἡμισελήνιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
σελ. 456, Τόμος Α΄ - Κουμανούδης, Στέφανος Αθ. (1900) Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών από της Αλώσεως μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Τόμοι: 2 (Εισαγωγή,@anemi). Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου

ἡμισέληνος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.