Ἐφιάλτης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ Ἐφιάλτης οἱ Ἐφιάλται
      γενική τοῦ Ἐφιάλτου τῶν Ἐφιαλτῶν
      δοτική τῷ Ἐφιάλτῃ τοῖς Ἐφιάλταις
    αιτιατική τὸν Ἐφιάλτην τοὺς Ἐφιάλτᾱς
     κλητική ὦ! Ἐφιάλτᾰ Ἐφιάλται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  Ἐφιάλτᾱ
γεν-δοτ τοῖν  Ἐφιάλταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
Γνωστός ο τονισμός του πληθυντικού Ἐφιάλται.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐφιάλτης < ἐφιάλτης

Κύριο όνομα

Ἐφιάλτης αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.