ἔκτακτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔκτακτος	τὸ	ἔκτακτον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐκτάκτου	τοῦ	ἐκτάκτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐκτάκτῳ	τῷ	ἐκτάκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔκτακτον	τὸ	ἔκτακτον
κλητική ὦ!		ἔκτακτε		ἔκτακτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔκτακτοι	τὰ	ἔκτακτᾰ
γενική	τῶν	ἐκτάκτων	τῶν	ἐκτάκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐκτάκτοις	τοῖς	ἐκτάκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐκτάκτους	τὰ	ἔκτακτᾰ
κλητική ὦ!		ἔκτακτοι		ἔκτακτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐκτάκτω	τὼ	ἐκτάκτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐκτάκτοιν	τοῖν	ἐκτάκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ἔκτακτος < ἐκτάσσω (παρατάσσω, συγκεντρώνω)[1]

ἔκτακτος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

έκτακτος - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

ἔκτακτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.