ἐπίτευξις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἐπίτευξῐς αἱ ἐπιτεύξεις
      γενική τῆς ἐπιτεύξεως τῶν ἐπιτεύξεων
      δοτική τῇ ἐπιτεύξει ταῖς ἐπιτεύξεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἐπίτευξῐν τὰς ἐπιτεύξεις
     κλητική ὦ! ἐπίτευξῐ ἐπιτεύξεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἐπιτεύξει
γεν-δοτ τοῖν  ἐπιτευξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπίτευξις < ἐπιτυγχάνω, ἐπι-τευχ- (όπως τεύξομαι, τέτευχα ή η μορφή τεύχω) + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

ἐπίτευξις θηλυκό

  1. επιτυχία στο στόχο
  2. (ελληνιστική σημασία) η επιτυχής ολοκλήρωση ενός στόχου, επίτευξη

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.