ἐκτίνω

ἐκτίνω < ἐκ- + τίνω

ἐκτίνω

1. πληρώνω (χρέος, λύτρα)

   ※  καί σφι ὑπ᾽ Ἀργείων ἐπεβλήθη ζημίη χίλια τάλαντα ἐκτῖσαι, πεντακόσια ἑκατέρους (Ηρόδοτος, 6, 92, 2)

2. αποπληρώνω, εκτίω
3. (μέση διάθεση) απαιτώ αποζημίωση, παίρνω εκδίκηση

• ἔκτισις

• ἐκτίνω δίκην: πληρώνω όλο το χρηματικό πρόστιμο

• ἐκτίνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐκτίνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.