ἄπαππος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἄπαππος τὸ ἄπαππον
      γενική τοῦ/τῆς ἀπάππου τοῦ ἀπάππου
      δοτική τῷ/τῇ ἀπάππῳ τῷ ἀπάππῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἄπαππον τὸ ἄπαππον
     κλητική ὦ! ἄπαππε ἄπαππον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἄπαπποι τὰ ἄπαππᾰ
      γενική τῶν ἀπάππων τῶν ἀπάππων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀπάπποις τοῖς ἀπάπποις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀπάππους τὰ ἄπαππᾰ
     κλητική ὦ! ἄπαπποι ἄπαππᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀπάππω τὼ ἀπάππω
      γεν-δοτ τοῖν ἀπάπποιν τοῖν ἀπάπποιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄπαππος < στερητικό ἄ- + πάππος

Επίθετο

ἄπαππος, -ος, -ον

  1. που δεν έχει παππού
  2. (μεταφορικά) που δεν έχει καταγωγή από άλλον όμοιο

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.