ἄννηθον

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄννηθον	τὰ	ἄννηθᾰ
γενική	τοῦ	ἀννήθου	τῶν	ἀννήθων
δοτική	τῷ	ἀννήθῳ	τοῖς	ἀννήθοις
αιτιατική	τὸ	ἄννηθον	τὰ	ἄννηθᾰ
κλητική ὦ!		ἄννηθον		ἄννηθᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀννήθω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀννήθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄννηθον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἄννηθον, -ου ουδέτερο

άλλη μορφή του ἄνηθον
※ 5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Νεφέλαι, στίχ. 982 (981-983)
οὐδ᾽ ἀνελέσθαι δειπνοῦντ᾽ ἐξῆν κεφάλαιον τῆς ῥαφανῖδος, | οὐδ᾽ ἄννηθον τῶν πρεσβυτέρων ἁρπάζειν οὐδὲ σέλινον, | οὐδ᾽ ὀψοφαγεῖν, οὐδὲ κιχλίζειν, οὐδ᾽ ἴσχειν τὼ πόδ᾽ ἐναλλάξ.
Ούτ' ήτανε δικαίωμα [του κάθε νηού], στην ώρα του φαγιού, ν' απλώνη χέρι | σε άνηθο ή σε κεφάλι ραπανιού ή σέλινο, εκεί που ήσαν οι γέροι, | κι' ούτε φαγιά και τσίχλα κατεβάζανε, ούτε το πόδι απάνω στ' άλλο εβάζανε.
Μετάφραση (2012): Πολύβιος Δημητρακόπουλος

Λιχουδιές δε ζητούσε ένας νέος· ρεπανιού πού να πάρει κεφάλι στο δείπνο; | Είχαν άνηθο ή σέλινο; Τ᾽ άφηνε αυτά να τα τρων μονάχα οι μεγάλοι. | Δεν καθόταν με το ᾽να ποδάρι ποτέ πάνω στ᾽ άλλο· σκαστά δε γελούσε.
Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου @greek‑language.gr

Πηγές

ἄννηθον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.