ἁλμυρός

Αρχαία ελληνικά (grc)
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ ἁλμυρός ἡ ἁλμυρᾱ́ τὸ ἁλμυρόν
      γενική τοῦ ἁλμυροῦ τῆς ἁλμυρᾶς τοῦ ἁλμυροῦ
      δοτική τῷ ἁλμυρῷ τῇ ἁλμυρᾷ τῷ ἁλμυρῷ
    αιτιατική τὸν ἁλμυρόν τὴν ἁλμυρᾱ́ν τὸ ἁλμυρόν
     κλητική ὦ! ἁλμυρέ ἁλμυρᾱ́ ἁλμυρόν
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ ἁλμυροί αἱ ἁλμυραί τὰ ἁλμυρᾰ́
      γενική τῶν ἁλμυρῶν τῶν ἁλμυρῶν τῶν ἁλμυρῶν
      δοτική τοῖς ἁλμυροῖς ταῖς ἁλμυραῖς τοῖς ἁλμυροῖς
    αιτιατική τοὺς ἁλμυρούς τὰς ἁλμυρᾱ́ς τὰ ἁλμυρᾰ́
     κλητική ὦ! ἁλμυροί ἁλμυραί ἁλμυρᾰ́
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἁλμυρώ τὼ ἁλμυρᾱ́ τὼ ἁλμυρώ
      γεν-δοτ τοῖν ἁλμυροῖν τοῖν ἁλμυραῖν τοῖν ἁλμυροῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ξηρός' όπως «ξηρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἁλμυρός < ἅλμη < ἅλς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *séh₂l- / *séh₂ls (αλάτι)

Επίθετο

ἁλμυρός, -ά, -όν

  1. αλμυρός
  2. πικρός
  3. δυσάρεστος
  4. δριμύς

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.