ἀφωνία

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀφωνίᾱ αἱ ἀφωνίαι
      γενική τῆς ἀφωνίᾱς τῶν ἀφωνιῶν
      δοτική τῇ ἀφωνίᾳ ταῖς ἀφωνίαις
    αιτιατική τὴν ἀφωνίᾱν τὰς ἀφωνίᾱς
     κλητική ὦ! ἀφωνίᾱ ἀφωνίαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀφωνίᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἀφωνίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀφωνία < ἄφωνος + -ία

Ουσιαστικό

ἀφωνία θηλυκό

  1. αφωνία, αλαλία
  2. (ελληνιστική κοινή) κακή προφορά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.