ἀποφοιτήσας
Αρχαία ελληνικά (grc)
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | ἀποφοιτήσᾱς | ἡ | ἀποφοιτήσᾱσᾰ | τὸ | ἀποφοιτῆσᾰν |
| γενική | τοῦ | ἀποφοιτήσᾰντος | τῆς | ἀποφοιτησᾱ́σης | τοῦ | ἀποφοιτήσᾰντος |
| δοτική | τῷ | ἀποφοιτήσᾰντῐ | τῇ | ἀποφοιτησᾱ́σῃ | τῷ | ἀποφοιτήσᾰντῐ |
| αιτιατική | τὸν | ἀποφοιτήσᾰντᾰ | τὴν | ἀποφοιτήσᾱσᾰν | τὸ | ἀποφοιτῆσᾰν |
| κλητική ὦ! | ἀποφοιτήσᾱς | ἀποφοιτήσᾱσᾰ | ἀποφοιτῆσᾰν | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| ονομαστική | οἱ | ἀποφοιτήσᾰντες | αἱ | ἀποφοιτήσᾱσαι | τὰ | ἀποφοιτήσᾰντᾰ |
| γενική | τῶν | ἀποφοιτησᾰ́ντων | τῶν | ἀποφοιτησᾱσῶν | τῶν | ἀποφοιτησᾰ́ντων |
| δοτική | τοῖς | ἀποφοιτήσᾱσῐ(ν) | ταῖς | ἀποφοιτησᾱ́σαις | τοῖς | ἀποφοιτήσᾱσῐ(ν) |
| αιτιατική | τοὺς | ἀποφοιτήσᾰντᾰς | τὰς | ἀποφοιτησᾱ́σᾱς | τὰ | ἀποφοιτήσᾰντᾰ |
| κλητική ὦ! | ἀποφοιτήσᾰντες | ἀποφοιτήσᾱσαι | ἀποφοιτήσᾰντᾰ | |||
| δυϊκός | ||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | ἀποφοιτήσᾰντε | τὼ | ἀποφοιτησᾱ́σᾱ | τὼ | ἀποφοιτήσᾰντε |
| γεν-δοτ | τοῖν | ἀποφοιτήσᾰ́ντοιν | τοῖν | ἀποφοιτησᾱ́σαιν | τοῖν | ἀποφοιτησᾰ́ντοιν |
| 3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «νικήσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Μετοχή
ἀποφοιτήσας, -ασα, -αν
- μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἀπεφοίτησα) του ρήματος ἀποφοιτῶ (ἀποφοιτάω)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.