ἀνέφικτος

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἀνέφικτος τὸ ἀνέφικτον
      γενική τοῦ/τῆς ἀνεφίκτου τοῦ ἀνεφίκτου
      δοτική τῷ/τῇ ἀνεφίκτῳ τῷ ἀνεφίκτῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀνέφικτον τὸ ἀνέφικτον
     κλητική ὦ! ἀνέφικτε ἀνέφικτον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀνέφικτοι τὰ ἀνέφικτᾰ
      γενική τῶν ἀνεφίκτων τῶν ἀνεφίκτων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀνεφίκτοις τοῖς ἀνεφίκτοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀνεφίκτους τὰ ἀνέφικτᾰ
     κλητική ὦ! ἀνέφικτοι ἀνέφικτᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀνεφίκτω τὼ ἀνεφίκτω
      γεν-δοτ τοῖν ἀνεφίκτοιν τοῖν ἀνεφίκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀνέφικτος (ελληνιστική κοινή) < ἀν- στερητικό + αρχαία ελληνική ἐφικτός

Επίθετο

ἀνέφικτος, -ος, -ον

Παράγωγα

Συγγενικά
  • → δείτε τις λέξεις ἐφικτός, ἐφικνέομαι και ἱκνέομαι

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.