ἀειθαλής

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἀειθαλής τὸ ἀειθαλές
      γενική τοῦ/τῆς ἀειθαλοῦς τοῦ ἀειθαλοῦς
      δοτική τῷ/τῇ ἀειθαλεῖ τῷ ἀειθαλεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀειθαλῆ τὸ ἀειθαλές
     κλητική ὦ! ἀειθαλές ἀειθαλές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀειθαλεῖς τὰ ἀειθαλῆ
      γενική τῶν ἀειθαλῶν τῶν ἀειθαλῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀειθαλέσῐ(ν) τοῖς ἀειθαλέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀειθαλεῖς τὰ ἀειθαλῆ
     κλητική ὦ! ἀειθαλεῖς ἀειθαλῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀειθαλεῖ τὼ ἀειθαλεῖ
      γεν-δοτ τοῖν ἀειθαλοῖν τοῖν ἀειθαλοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀειθαλής < ἀεί + θάλλω

Επίθετο

ἀειθαλής, -ής, -ές

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.