ἀδελφότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀδελφότης αἱ ἀδελφότητες
      γενική τῆς ἀδελφότητος τῶν ἀδελφοτήτων
      δοτική τῇ ἀδελφότητῐ ταῖς ἀδελφότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀδελφότητᾰ τὰς ἀδελφότητᾰς
     κλητική ὦ! ἀδελφότης ἀδελφότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀδελφότητε
γεν-δοτ τοῖν  ἀδελφοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀδελφότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀδελφό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἀδελφότης θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.