ἀγαλλίασις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀγαλλίασῐς αἱ ἀγαλλιάσεις
      γενική τῆς ἀγαλλιάσεως τῶν ἀγαλλιάσεων
      δοτική τῇ ἀγαλλιάσει ταῖς ἀγαλλιάσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀγαλλίασῐν τὰς ἀγαλλιάσεις
     κλητική ὦ! ἀγαλλίασῐ ἀγαλλιάσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀγαλλιάσει
γεν-δοτ τοῖν  ἀγαλλιασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγαλλίασις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀγαλλίασις θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.