ψαλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ψαλίς αἱ ψαλίδες
      γενική τῆς ψαλίδος τῶν ψαλίδων
      δοτική τῇ ψαλίδῐ ταῖς ψαλίσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ψαλίδᾰ τὰς ψαλίδᾰς
     κλητική ὦ! ψαλίς* ψαλίδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ψαλίδε
γεν-δοτ τοῖν  ψαλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος.
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψαλίς < αβέβαιης ετυμολογίας

Ουσιαστικό

ψαλίς θηλυκό

  1. ψαλίδι
  2. χαμηλό οικοδόμημα με οξυγώνια στέγη
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.