φυζαλέος

Αρχαία ελληνικά (grc)
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ φυζαλέος ἡ φυζαλέᾱ τὸ φυζαλέον
      γενική τοῦ φυζαλέου τῆς φυζαλέᾱς τοῦ φυζαλέου
      δοτική τῷ φυζαλέῳ τῇ φυζαλέᾳ τῷ φυζαλέῳ
    αιτιατική τὸν φυζαλέον τὴν φυζαλέᾱν τὸ φυζαλέον
     κλητική ὦ! φυζαλέε φυζαλέᾱ φυζαλέον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ φυζαλέοι αἱ φυζαλέαι τὰ φυζαλέᾰ
      γενική τῶν φυζαλέων τῶν φυζαλέων τῶν φυζαλέων
      δοτική τοῖς φυζαλέοις ταῖς φυζαλέαις τοῖς φυζαλέοις
    αιτιατική τοὺς φυζαλέους τὰς φυζαλέᾱς τὰ φυζαλέᾰ
     κλητική ὦ! φυζαλέοι φυζαλέαι φυζαλέᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ φυζαλέω τὼ φυζαλέᾱ τὼ φυζαλέω
      γεν-δοτ τοῖν φυζαλέοιν τοῖν φυζαλέαιν τοῖν φυζαλέοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φυζαλέος < φύζα ( φυγή από φόβο) < φύγδα και φύγδην επιρρήματα < φυγάς + -αλέος

Επίθετο

φυζαλέος, α, ον

  • που τρέπεται εύκολα σε φυγή, το βάζει εύκολα στα πόδια

Συνώνυμα
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.