φίμωτρον

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ φίμωτρον τὰ φίμωτρᾰ
      γενική τοῦ φιμώτρου τῶν φιμώτρων
      δοτική τῷ φιμώτρῳ τοῖς φιμώτροις
    αιτιατική τὸ φίμωτρον τὰ φίμωτρᾰ
     κλητική ὦ! φίμωτρον φίμωτρᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  φιμώτρω
γεν-δοτ τοῖν  φιμώτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φίμωτρον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φιμόω / φιμῶ + -τρον [1]

Ουσιαστικό

φίμωτρον ουδέτερο

Αναφορές
  1. φιμώνω - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.