υποχρεούμαι

Νέα ελληνικά (el)

υποχρεούμαι (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα ὑποχρεοῦμαι, παθητική φωνή του ὑποχρεῶ (μαρτυρείται από το 1852)[1] (υποχρεώνω), κατά τα αρχαία ρήματα σε -όω, -όομαι < → και δείτε τις λέξεις υποχρεώνω και υπόχρεος

ΔΦΑ : /i.po.xɾeˈu.me/

υποχρεούμαι, πρτ.: υποχρεούτο^{3ο πρόσωπο}, μτχ.π.ε.: υποχρεούμενος ελλειπτικό ρήμα χωρίς ενεργητική φωνή (καθαρεύουσα: ὑποχρεῶ)

Για τους υπόλοιπους χρόνους → δείτε τις λέξεις υποχρεώνω και υποχρεώνομαι

Από τους τύπους του παρατατικού χρησιμοποιούνται τα 3α πρόσωπα: υποχρεούτο, υποχρεούντο

πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Μετοχή
α' ενικ.	υποχρεούμαι	υποχρεούμουν υποχρεούμην	θα υποχρεούμαι	να υποχρεούμαι	υποχρεούμενος
β' ενικ.	υποχρεούσαι	υποχρεούσουν υποχρεούσο	θα υποχρεούσαι	να υποχρεούσαι
γ' ενικ.	υποχρεούται	υποχρεούνταν υποχρεούτο	θα υποχρεούται	να υποχρεούται
α' πληθ.	υποχρεούμεθα υποχρεούμαστε	υποχρεούμαστε υποχρεούμασταν	θα υποχρεούμεθα υποχρεούμαστε	να υποχρεούμεθα υποχρεούμαστε
β' πληθ.	υποχρεούσθε υποχρεούστε	υποχρεούσαστε υποχρεούσασταν	θα υποχρεούσθε υποχρεούστε	να υποχρεούσθε υποχρεούστε
γ' πληθ.	υποχρεούνται	υποχρεούνταν υποχρεούντο	θα υποχρεούνται	να υποχρεούνται

υποχρεούμαι

→ δείτε τη λέξη υποχρεώνω

σελ. 1060, Τόμος Β΄ - Κουμανούδης, Στέφανος Αθ. (1900) Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών από της Αλώσεως μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Τόμοι: 2 (Εισαγωγή,@anemi). Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου

υποχρεούμαι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
υποχρεούμαι - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.